1968-2018.
't Enge Bos, bestaat deze maand (oktober) 50 jaar.
In oktober 1968 zijn de eerste bomen neer gezet door Ome Cock om zo op deze wijze iets terug te doen voor de natuur, als tegenhanger voor de gestructureerde kwekerijen op de "Lekkenwerft". Die periode is mij onbekend, ik weet niet beter dan dat het bos er altijd is geweest en dat het ook altijd 't Enge Bos heeft geheten.
In de beginperiode van het bos is de naam ook ontstaan, met mijn neven en nichten van de "Lekkenwerft" hebben we de naam bedacht. Eigenlijk is de naam gepikt van de Fabeltjeskrant, Bor de Wolf ging als hij rust nodig had ver weg naar 't Enge Bos. Het stukje bos lag ver weg in de Polder, als laatste stuk van de werft...dus voor ons als kleine kinderen een hele logische naam.
In mijn vroegste herinneringen gingen we pannekoeken bakken in het achterste stukje bos getild door mijn paps over "heipalen brug" of op het voormalige pinkenweiland (waar nu het meertje is). Later, maar nog steeds als klein meisje maar wel in bezit van zwemdiploma mochten we op de werft spelen daar hoorde natuurlijk ook het bos bij. In de winterperiode schaatsen op het meertje..daar hebben we heel wat ijshockey wedstrijdjes gespeeld, Wilgentakken waren de sticks en een schijfje hout de puck. Verder genoeg vuurtjes gestookt, gespeeld, later ook barbecueën. Heel veel later als moeder samen met de jongens regelmatig op zondag ff een boswandelingetje maken.
Uiteindelijk vele jaren later een onverwachte wendig, in 2014 is 't Enge Bos van eigenaren gewisseld, eerst was het mijn paps Kees en zijn broer Cock maar nu beheer ik het deel van mijn paps en het deel van Cock is nog steeds zijn eigendom. Het is voor ons zo gewoon het stukje natuurgebied...dat is het natuurlijk niet. Het is een bijzonder stukje natuur in de steeds kleiner wordende Kwakelse polder door de oprukkende nieuwbouw.
Nadat ik medeeigenaar ben geworden van het bos, zijn mijn vingers toch nog véél "groener" geworden. Wat is het heerlijk om mijn bijdrage aan de natuur te leveren in ons eigen bos, maar ook om andere ervan te laten genieten.
Wat is het onderhoud veel werk !! maar wel heel mooi werk, ontspannend en lekker buiten bezig. Wat is het fantastisch om één te zijn met de natuur, het te zien bloeien en groeien, door alle seizoenen heen.
Mijn passie is om wel om mensen te laten (mee)genieten van het het mooie plekje midden in de De Kwakelse Polder, gecreëerd door mensen handen maar waar de natuur met wat sturing zijn gang kan gaan.
Op naar de 100 jaar !!
Zal ik dat nog gaan mee maken als oud wijffie van 101 jaar !!